Ks. Bolesław Piechowski
Parafia > Kapłani w parafii
20.06.1922 – 1925 administrator Bolesław Piechowski
Ur. 10 października 1885 r. w Osówku (pow. Starogard Gd.). Ukończył Seminarium Duchowne w Pelplinie, gdzie 9 marca 1913 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w Chojnicach, w Luzinie oraz jako administrator w Wąbrzeźnie. Funkcję administratora w Fordonie przyjął 20 czerwca 1922 r. Od 5 marca 1924 r. pełnił dla Fordonu funkcję radcy sierot z ramienia starosty bydgoskiego. W 1924 r. wydał drukiem „Historię Fordonu ku uczczeniu 500-letniego obchodu nadania miejscowości praw miasta”. Ogłaszał również swoje utwory literackie pod pseudonimem Bolesław Leliwa. W 1925 r. przeniesiony został na probostwo do Lubiszewa. Dnia 10 września 1939 r. został aresztowany przez Niemców. Był więziony w Gdańsku, następnie w obozach koncentracyjnych w Stutthofie, w Oranienburgu, w Dachau (nr obozowy 22747). Zginął w tzw. transporcie inwalidów 12 sierpnia 1942 r.
Ks. Bolesław Piechowski (1926-1939)
Urodził się 10 października 1885 roku w Osówku (pow. Starogard Gdański) w rodzinie rolników Jana i Anny Pliszków. Kształcił się w Collegium Marianum w Pelplinie (1898-1906) i w gimnazjum w Świeciu, gdzie w 1906 roku uzyskał maturę. Studia odbywał w Seminarium Duchownym w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 9 marca 1913 roku. W 1926 roku został kuratusem w Lubiszewie. Trzy lata wcześniej, ks. Piechowski poszerzył cmentarz kosztem ziemi proboszczowskiej, położonej na północ od kościoła. 29 marca 1925 roku dokonano poświęcenia nowej części cmentarza. Ceremonia miała uroczystą oprawą, odbyła się po nieszporach z kazaniem okolicznościowym. W środkowej części cmentarza ustawiono wówczas krzyż misyjny, odpowiednio przystrojony. Przy współpracy miejscowego nauczyciela, w 1927 roku ks. Piechowski, przed świętem Stanisława Kostki, zgromadził znaczną ilość młodzieży oraz dzieci na modlitwę i rozważania słowa Bożego; rozważania te trwały nieustannie przez cztery dni. Były to pierwsze tego typu rekolekcje w dziejach parafii, podczas których odbyła się msza św. z kazaniem w języku polskim, o polskim patronie młodzieży. W 1928 roku wybudował nową plebanię, która służy za mieszkanie proboszcza i biuro parafialne po dzień dzisiejszy; w tym też roku odnowił kościół. Z inicjatywy ks. Piechowskiego, z dniem l stycznia 1931 roku zaczęła funkcjonować w Lubiszewie kasa cmentarna. 20 maja 1931 roku cmentarz parafialny otrzymał statut zatwierdzony przez Kurię Biskupią w Pelplinie. Przy kościele lubiszewskim działało Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej, którego prezesem był Alojzy Zieliński, mieszkaniec Lubiszewa. Podczas zebrań tego towarzystwa poruszano tematykę religijną, moralną, uczono dobrych obyczajów oraz omawiano sprawy i wydarzenia bieżące, jak też interesowano się historią Polski. Wszystkie te spotkania odbywały się pod nadzorem organizacyjno-merytorycznym ks. Piechowskiego. Ponadto ks. Piechowski pisał i ogłaszał utwory literackie pod pseudonimem Bolesław Leliwa, prowadził pracę polityczną jako działacz Stronnictwa Narodowego, dbał o rozwój organizacji kościelno-religijnych i świeckich (towarzystwa śpiewacze, zespoły teatru amatorskiego). Z chwilą wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez Niemców (10.09.1939) i zatrudniony na roli do pracy u niemieckiego rolnika. Następnie przebywał w niemieckim więzieniu w Gdańsku, potem w obozie koncentracyjnym w Stutthofie i od 10 kwietnia 1940 roku w obozie w Oranienburgu, skąd przewieziono go do Dachau. Zginął w tzw. transporcie inwalidów 12 sierpnia 1942 roku. Dla upamiętnienia jego męczeńskiej śmierci postawiono w Lubiszewie przy kościele wysoki krzyż-pomnik, dzieło artysty rzeźbiarza Ignacego Zelka. Przed objęciem probostwa w Lubiszewie był wikarym w Chojnicach, Luzinie, Wąbrzeźnie oraz katechetą w Gimnazjum w Fordonie. 1 stycznia 1937 roku został mianowany proboszczem parafii lubiszewskiej.