91. Rocznica konsekracji kościoła

Aktualności

15 października 2025, przypadnie 92. rocznica konsekracji naszego kościoła,

dokonanego przez Sługę Bożego, biskupa Konstantyna Dominika.

Tego dnia zapalimy wszystkie „zacheuszki” w miejscach namaszczenia ścian świątyni.

O godz. 18:30 odprawiona zostanie Msza św., po której zapraszamy na koncert "Ave Maria" oraz pieśni sakralnych i niezapomnianych utworów polskich artystów w wykonaniu Katarzyny Zawada.

Odezwa Biskupa Pelplińskiego

w związku z procesem beatyfikacyjnym

Sługi Bożego Biskupa Konstantyna Dominika

Ten świetlany kapłan przyszedł na świat w Gnieżdżewie koło Pucka 7 listopada 1870 roku. Po święceniach w roku 1897, które były zwieńczeniem jego formacji intelektualnej, duchowej i pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, pracował jako wikariusz w Gdańsku Oruni, potem pełnił różne funkcje duszpasterskie w Chełmnie, a od 1911 roku zaczął swoją kapłańską służbę w Pelplinie. Tu w roku 1928 otrzymał nominację na biskupa pomocniczego u boku biskupa Stanisława Wojciecha Okoniewskiego. W posłudze biskupiej zapisał się jako człowiek głębokiej wiary, rzetelnej pracowitości, wyjątkowego taktu i niedościgłej skromności. Był człowiekiem, w którego życiu, jak to znakomicie nazwał śp. ks. Janusz Stanisław Pasierb, nadzwyczajna była jego zwyczajność.

Proces beatyfikacyjny, o różnym stopniu nasilenia, trwa od roku 1965. Ostatnio dokonał się w tym procesie znaczący postęp, który mobilizuje nas wszystkich do uzupełniania dokumentów dotyczących Sługi Bożego oraz jego duchowej obecności we wspólnocie wierzących, którzy darzą go nie tylko serdeczną pamięcią, ale są także przekonani o tym, że jako nasz pośrednik u Boga już zasługuje na kult.

W związku z tym bardzo proszę wszystkich diecezjan i każdego, komu droga jest sprawa Biskupa Dominika, o ożywienie ducha modlitwy w intencji jego beatyfikacji. Niech księża i wierni świeccy przysyłają do Kurii Diecezjalnej w Pelplinie informacje o wszystkich podejmowanych na rzecz beatyfikacji Biskupa Konstantyna Dominika inicjatywach duszpasterskich, jak pielgrzymki odbywane do jego grobu na cmentarzu pelplińskim, Msze święte ofiarowane w intencji jego beatyfikacji, okolicznościowe wystawy i publikacje, informacje o łaskach doznanych za jego wstawiennictwem, wszelkie wspomnienia godne utrwalenia na piśmie.

Jestem przekonany, że nasza ofensywa duszpasterska przyniesie wnet oczekiwane owoce. Ku temu wspieram was, umiłowani w Panu, swoim arcypasterskim błogosławieństwem.

Jan Bernard Szlaga, Pelplin, 20 lutego 2003 r.

Modlitwa o beatyfikację

Boże w Trójcy Jedyny, który przez Świętych Pańskich po wszystkie czasy pomnażałeś chwałę Swoją i rozradowywałeś Kościół św., udziel mi łaski, ażebym doświadczył na sobie skutecznego wstawiennictwa Sługi Bożego Biskupa Konstantyna Dominika, prosząc o…

Spraw o Boże, by wierny Sługa Twój, Biskup Konstantyn, na Twoją chwałę i Kościół św. pożytek zajaśniał rychło w chwale Błogosławionych i Świętych Pańskich.

Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…

Urodził się 7 listopada 1870 r. w Gnieżdżewie (par. Swarzewo) na Kaszubach. Był drugim spośród trojga dzieci Michała i Anny Derc. Po śmierci matki (gdy miał dwa lata) ojciec ożenił się po raz wtóry z jej siostrą Marcjanną Augustyną. Z tego małżeństwa przyszło na świat dziewięcioro rodzeństwa Konstantyna.

Do szkoły podstawowej zaczął uczęszczać 1 kwietnia 1877 r. Dzięki pomocy finansowej wuja, ks. Jakuba Derca, w 1883 rozpoczął naukę w progimnazjum biskupim, tzw. Collegium Marianum w Pelplinie. Od roku 1889 kontynuował swoje wykształcenie w Katolickim Gimnazjum Państwowym w Chełmnie, gdzie należał do Towarzystwa Filomatów, tajnej patriotycznej organizacji uczniowskiej. Egzamin dojrzałości złożył 10 marca 1893 r.

Już w miesiąc później (17 kwietnia) ponownie przybył do Pelplina, by podjąć studia w Wyższym Seminarium Duchownym. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk biskupa Rednera, w uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, 25 marca 1897 r.

Pierwszą posługę duszpasterską wikariusza wyznaczył mu biskup w gdańskiej parafii podmiejskiej w Starych Szkotach (dzisiejsza Orunia). Po półtorarocznej pracy został przeniesiony na samodzielne już stanowisko kapelana szpitala Sióstr Miłosierdzia w Chełmnie oraz katechety liceum żeńskiego (17 listopada 1898). Nadto od roku 1900 powierzono mu posługę prefekta w nowo utworzonym konwikcie Collegium Albertinum, przeznaczonym dla gimnazjalistów wyższych klas.

Biskup Rosentreter w kwietniu 1911 r. powierzył mu stanowisko wicerektora i ojca duchownego w pelplińskim seminarium, w którym w latach 1920-1932 pełnił funkcję rektora. W tym czasie był także wykładowcą liturgiki, homiletyki i teologii pastoralnej, należąc do wielu towarzystw (Tow. Pomocy Naukowej w Chełmnie), organizacji oraz stowarzyszeń (Polska Liga Przeciwalkoholowa, Sodalicja Mariańska, Stowarzyszenie Dzieci Maryi, Stowarzyszenie Adoratorów, Unia Apostolska Kleru). Był także radcą w Kurii Biskupiej i sędzią prosynodalnym.

Mianowany przez Stolicę Apostolską biskupem tytularnym artybitańskim 25 marca 1928 r., przyjął sakrę z rąk biskupa Stanisława Wojciecha Okoniewskiego, zostając w Pelplinie jego biskupem pomocniczym. Do wybuchu drugiej wojny światowej pełnił wiele urzędów i funkcji: był m.in. rektorem seminarium do 1932 r., dziekanem Kapituły Katedralnej od czerwca 1928 r., dyrektorem Związku Towarzystw Dobroczynnych do 1930 r., został mianowany w 1932 r. pierwszym referentem w kurii, w 1933 r. dyrektorem Diecezjalnych Dzieł Misyjnych, w 1934 cenzorem ksiąg religijnych, w kwietniu 1936 r. wikariuszem generalnym.

Od września do grudnia 1939 r. sprawował rządy w diecezji, a będąc w tym czasie ciężko chory uniknął aresztowania i losu kapłanów pelplińskich zamordowanych 20 października. Po odzyskaniu zdrowia został internowany przez Niemców 31 stycznia 1940 r. i umieszczony najpierw w szpitalu, a następnie w klasztorze ss. elżbietanek. Pełniąc tam funkcję kapelana zmarł w opinii świętości 7 marca 1942 r. Został pochowany na cmentarzu w Oruni. Po ekshumacji i przewiezieniu zwłok do Pelplina dnia 7 marca 1949 r., w rocznicę śmierci odbył się uroczysty pogrzeb. Od 1965 roku toczy się w Rzymie proces kanoniczny o jego beatyfikację.