Wielki Piątek to Dzień Męki i Śmierci Pana Jezusa.
Liturgię Wielkopiątkową, o godz. 18:30, celebrował ks. Daniel Nejman.
Na rozpoczęcie
Liturgia Wielkiego Piątku upamiętnia tajemnicę naszego
zbawienia: Męki Śmierci Chrystusa. Na drzewie krzyża zawisło zbawienie świata –
Jezus Chrystus, który na swoje ramiona wziął grzechy nas wszystkich. Z ran
Jezusa wypływa krew i woda. Niczym strumienie łaski rozlewają się na cały świat
zdroje miłosierdzia, w których chcemy coraz bardziej się zanurzać. Zgodnie z
tradycją pierwszych wieków, w Wielki Piątek Kościół nie sprawuje Eucharystii.
Nabożeństwo Wielkopiątkowe rozpoczyna się Liturgią Słowa, w której naczelne
miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej według Świętego Jana. Po homilii następuje
wyjątkowo uroczysta modlitwa powszechna, w której staramy się nie zapomnieć o
nikim, bo wszystkich obmyła krew Chrystusa przelana na krzyżu. Punktem
szczytowym całej liturgii jest adoracja Krzyża i wspólna Komunia Święta.
Zgodnie ze zwyczajem na zakończenie, eucharystyczne Ciało Chrystusa, które na
zawsze pozostaje gwarancją naszego wyzwolenia z niewoli grzechu i śmierci,
zostaje uroczyście przeniesione do adoracji w Grobie Pańskim. Jest to dzień
miłosierdzia, przebaczenia i obietnicy szczerej odnowy życia chrześcijańskiego.
Padnijmy teraz na kolana, w najgłębszej ciszy i pokorze wspominając godzinę
Jezusowej śmierci.
Liturgia Słowa
Proroctwo Izajasza wypełnia się w Chrystusie. On jest
zapowiedzianym przez proroka Cierpiącym Sługą Pańskim. On jest tym, który
uniżył samego siebie aż do śmierci, a była to śmierć na Krzyżu. On wziął na
siebie „winy wszystkich” i odpokutował za nie; Jego śmierć była drogą do
„światła” i chwały, a nam przyniosła ratunek i życie wieczne. W Jego ranach
jest nasze ocalenie.
Jezus jest naszym Arcykapłanem, jest Synem Bożym i
jednocześnie jednym z nas. Jezus poznał nasze słabości i niesie je razem z
nami. Ponieważ sam był bez winy, mógł zadośćuczynić za nasze grzechy. Po swojej
śmierci na krzyżu, wstawia się za nami jako nasz Arcykapłan i dlatego z
ufnością zbliżamy się do tronu łaski, którym jest dziś dla nas zwycięski krzyż.
Po czytaniach usłyszymy opis Męki Pańskiej. Naoczny świadek,
jedyny uczeń który stał pod krzyżem, Święty Jan, przedstawia ostatnią drogę
Chrystusa – drogę krzyżową. Patrzy On na swojego mistrza otrzyma wiary. Dla
Niego i dla nas Ukrzyżowany jest Królem, Kapłanem, Mesjaszem, Synem Bożym i
światłością oświecającą wszystkich szukających prawdy. Ukazuje nam przebite
Boże serce, które nie chce nas osądzić, ale zbawić.
Przed Modlitwą Powszechną (po homilii)
Chrystus cierpiał i umarł na krzyżu za cały świat. Dlatego w
modlitwie powszechnej modlimy się za wszystkich ludzi. Czynimy to posługując
się modlitwą sięgającą starożytności chrześcijańskiej. Kapłan zapowiada
intencje, następnie wszyscy modlą się w ciszy, po której kapłan podsumowuje modlitwy
zgromadzenia, specjalną prośbą. Każdorazowe AMEN powinno być świadomym
włączeniem się i osobistym potwierdzeniem.
Przed adoracją Krzyża
Najuroczystszym momentem dzisiejszej liturgii męki Pańskiej,
jest adoracja Krzyża, znaku zwycięstwa Chrystusa nad grzechem i śmiercią, znaku
naszego zbawienia. Odsłonięcie Krzyża następuje w trzech etapach. Za każdym razem
klęknijmy i w odpowiedzi „Pójdźmy z pokłonem” wyraźmy wdzięczność Chrystusowi
za trud naszego zbawienia.
Po całkowitym odsłonięciu krzyża nastąpi adoracja w ciszy.
Następnie krzyż ucałują kapłani, szafarze, lektorzy i ministranci. Następnie
wszyscy wierni będą mogli również oddać cześć krzyżowi w dowolnej przez siebie
formie: ucałowanie, przyklęknięcie czy dotyk.
Przed Komunią Świętą
Od krzyża liturgia prowadzi nas do Komunii Świętej. Pragnie
nam przez to powiedzieć, że między Ofiarą na Krzyżu a Eucharystią istnieje
ścisły związek. W Eucharystycznej Uczcie Baranka uczestniczymy dzięki jego Ukrzyżowaniu.
Komunia Święta jest pokarmem, jest owocem zerwanym z Drzewa Krzyża, z Nowego i
nieśmiertelnego Życia. Za chwilę kapłan ukarze nam już nie drzewo – symbol do
uwielbienia, ale samego Chrystusa, w Jego Eucharystycznym i Uwielbionym Ciele.
Przyjmując Go upodobnijmy się do Niego, także w oddaniu i codziennym
posłuszeństwie Bogu Ojcu aż do śmierci.
Przed procesją do Grobu Pańskiego
Zgodnie z wielowiekową tradycją, na zakończenie liturgii
Wielkiego Piątku niesiemy w monstrancji Najświętszy Sakrament do Grobu
Pańskiego, a dekoracja grobu przypomina nam o Jego ofierze dla nas. Grób Pański
jest wypełniony prawdziwą obecnością Chrystusa. Dlatego przy grobie modlimy się
do Pana i uwielbiamy Go, bo On przez krzyż i swoje zmartwychwstanie, przyniósł
pokój całemu światu.
Nawiedzając Grób Pański dzisiaj i jutro, oczekujemy na
radosne święto Paschalne.
